''Geriye bakıp çocukluğumu anımsadığımda, nasıl hayatta kalabildiğime hala şaşarım.''
Uzun süredir okuduğum yeni nesil kitaplarından sonra biraz daha edebi ve ödül almış kitaplar aramamın sonucunda bulduğum kitap: Angela'nın Külleri. Kütüphanede arkadaşımın elinde görmüştüm ve incelemiştim. Pulitzer Ödülü varsa kesinlikle okunmaya değerdir diye düşündüğümü belirtmeliyim. Fakat çoğu kitapta olduğu gibi bu kitabı okurken de belli bir yaşa ulaşmak veya birkaç duyguyu yaşamak gerekiyor. Çünkü kitap, acıyı öyle bir anlatıyor ki, sanki acı nedir bilmeyen anlayamaz diye bir duvar örmüş sayfalara. En yakın zamanda elime geçti ve Frank McCourt'un hayatının nasıl acılarla dolu olduğunu, nasıl bir olgunluğa ulaştığını anladım.
Bir anne çocuklarını doyurmak için bu kadar uğraş verir mi? Peki ya insanlar bu kadar acımasız olabilir mi? Fedakarlık... Belki de bu duygu en doğru Angela'nın Küllerinde anlatılıyordur. Gözü içkiden, zevkten ve eğlenceden başka hiçbir şeyi görmeyen bir baba... Bile bile sefalet yaşamaya devam eden bir ailenin yüzü gülemez. Bu kitapta gülmüyor, fakat yine de bırakamıyorlar 'baba' demeye utandıkları adamı. Okurken tiksindiğiniz insanlara rastlamak fazlasıyla mümkün diyebilirim. Tüyleri diken diken eden o kadar çok olay var ki... Ayrıca kitapta İrlanda ve İngiltere ilişkileri de gayet açık bir şekilde dikkat çekmektedir. 1940'lı yıllardaki sefaleti, açlığı ve ekonomik duruma da ilgi toplamayı başarmıştır yazar. Okurken ''Bu kadarı da olamaz!'' veya ''Kesinlikle yaşanmış olamaz!'' gibi tepkiler verdiğimi ve her okuyucunun bu tepkileri vereceğini tekrar belirtmeliyim.
Angela'nın Külleri, herkese tavsiye edebileceğim kitapların arasında belki de başta geliyor. Bu kitabı beş puan üzerinden değerlendirmek gerekseydi eğer, kesinlikle beşti. Sonuç olarak, bu kitabı fazlasıyla beğendim ve tavsiye etmekten bıkmıyorum.
